บทเจ็ดสิบห้า

หัวใจของดีแลนเต้นระรัวอยู่ในอกขณะที่เขายืนอยู่ต่อหน้าวอนและไมเคิล มือของเขาสั่นเทาเล็กน้อย เขาไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับเกมของพวกเขา แต่ทุกครั้งกลับให้ความรู้สึกเหมือนเป็นครั้งแรก ความคาดหวังของเขาก่อตัวขึ้นราวกับพายุ

วอนยืนตระหง่านน่าเกรงขาม ดวงตาของเขามืดคล้ำไปด้วยความปรารถนา ส่วนสีหน้าของไมเคิลก็เป็...